مکتب زیبایی کابل

زن آرایشگر امریکایی همراه گروهی که قصد کمک به اوضاع آشفته ی مردمان افغانستانِ پس از سپتامبر دوهزار و یازده و حضور مستمر نیروهای امریکایی در افغانستان را دارند، وارد کابل می شود و ماجراهای سه سالی را که بر او گذشته از مشکلات ریز و درشتی که سر راهش سبز می شود، تعریف می نماید. او قصد دارد با آموزش شیوه های نوین آرایشگری به زنان ، راه مستقل شدن و کسب درآمد را به ایشان بیاموزد.

چفت و بست روایت چندان مقبول داستان گویی نیست. تعریفی است ساده در قالب خاطره .

موضوع کتاب از جهت آشنا شدن با تفاوتها و شباهتهای فرهنگی دو ملت شرقی و غربی، چگونگی زیست در شهری آبستن حوادث خونبار، تاثیرات ناامنی و تعصبات فرهنگی بر احوال زنان و شیوه های مقابله با دردسرهای روزمره، جالب و خواندنی ست.

در دل تلخ ترین حوادث، زنان قادرند جریان زندگی را حفظ کنند و میل به زیبایی و آراستگی از مظاهر این قدرت درونی است.

نویسنده زنی ست که تفاوتهای بین دو ملت و فرهنگ را گاه با تعجبی بکر و گاه با بدبینی روایت می کند.

مکتب زیبایی کابل

دبورا رودریگز

انتشارات تاک

-کتاب به انگلیسی نوشته شده و ترجمه ی آن به فارسی دریِ رایج دز افغانستان انجام شده. خواندن کتاب از لحاظ غرق شدن در کلمات و اصطلاحات دری، ارزشمند است.

-عدم سانسور در موضوعات مربوط به زنان در متن کتاب ، برای نویسنده و خواننده ی ایرانیِ مالوف به سانسورهای افراطی،حسرت به دل می نشاند.

سور بز

حکومت دیکتاتوری رافائل تروخیو بر جمهوری دومینیکن ، چگونگی اوضاع جامعه و ترور او موضوع کتاب سور بز است. تروخیو در سی ماه می کشته شد و مردم این روز را جشن گرفتند و جشن بز نر ( تروخیو ) در ترانه هاشان ماندگار شد.

روایت جانکاه و دردناک یوسا از مردمانی که عاشق دیکتاتورشان هستند، عکس ها و سخنان و توصیه های وی را بر سردر خانه هاشان آویزان می کنند، زن ها و دخترهاشان را پیشکشش می نمایند تا قوه ی جنسی او را تحسین کنند، خانواده و دوست و آشنا را لو می دهند تا عزیز کرده ی وی شوند و با امریکا، کوبا و کشورهای دیگر به دلیل سرزنش کردن دیکتاتور، دشمنی علنی و پنهان می ورزند ، بسیار دهشتناک است.مردم چنان به استثمار خو گرفته اند که دیگر ظلم را ظلم نمی بینند، بلکه موهبتی الهی می شمرند و مقام تروخیو را تا مرتبه ی خدایی بالا و مقدس می دانند و در دستگیری عوامل ترور او از هم پیشی می گیرند.

سه وجه روایتی سور بز به اورانیا( دختر سناتور کابرال که در چهارده سالگی توسط تروخیوی هفتاد ساله، هتک بکارت شده)، تروخیو (دیکتاتور) با وصف مهمانی های جوانی و میان سالی ، افراد خانواده، پیری، رفتار و کنش های او نسبت به اطرافیان و عوامل ترور ( تعداد معدودی از افسران) و شرح احوالات آنها در روزهای قبل از ترور و شکنجه های وحشیانه ی پس از دستگیری، می پردازد.

در کنار شرح بخشی از تاریخ حقیقی یک سرزمین با حکومتی توتالیتر، غنای ادبی داستان، لذت خواندن را افزون می نماید.

سوربز

ماریو بارگاس یوسا

انتشارات  علم

-کتاب را در فایل های صوتی شنیدم.

-مدت زیادی زمان می خواستم که بتوانم در موردش حرف بزنم.

-بعضی شکنجه ها مثل خوراندن غذایی از گوشت پسر یکی از عوامل ترور در زندان به وی خارج از تحمل بود.

-مردم احمق، مردم خوگیر و مالوف به شرایط، مردم آشنا.

-روایت ترور تروخیو را سه بار شنیدم. مطمئن نبودم هیولا مرده. خواستم مطمئن شوم.

پیاده

کرامت به ظاهر اهل اندیشه و بینش است. در دانشگاه تهران درس می خواند و پیرو یا فریب خورده ی گروه های سیاسی پیش و اوایل انقلاب است.اما از مدارا و رحم انسانی هیچ سرش نمی شود. بددلی و شکاک بودنش ،انیس را پشت در بسته ی اتاق به قضای حاجت روی قابلمه ی مسی ناچار کرده و بد دهنی و دست بزن داشتنش با آنچه می خواهد از آرمان انقلابی نشان بدهد، مغایرت اساسی دارد.او به انسان باور ندارد و همه وسیله اند برای سربلندشدن او در مرام و مسلکش.

انیس زن مطبخی و سنتیِ راضی به قضا، مردی که شمر باشد را بیشتر خواهان است تا مرد دل رحمی که گاه گریه کند و به عذرخواعی،دستبوس زنش باشد. کنار مادر بیوه و خواهران شوهرنکرده اش، یادگرفته از شکمشان بزنند تا برادر یکدانه شان را پروار کنند و شمری بشود برای خودش. مردی گفته اند، زنی گفته اند.

انیس نان خشک دورریختنی نانوایی و سیب زمینی- پیاز دورریز تره بار را به خفت و منت از جای جای تهران جمع می کند تا از گرسنگی نمیرد. پسری که مثل سیب قاچ شده با پدرش مو نمی زند را از چنگ پیرمرد بچه باز نجات می دهد و سفت و سخت ایستاده به زنده ماندن و سرپا بودن تا درس عبرتی بدهد به آنها که به زنا و بدکارگی  متهمش کردند. 

انیس انگار نسل انقلاب است که ناخواسته در طوفان بگیر و ببندها فقط سیلی و لگد و مشت خورد و گرسنه ماند و موهاش سفید شد تا مدعیان آرمان نجات بشریت در حصار شخصی شان پروار شوند و به فراغت پیر شوند و سرآخر با وقاحت بگویند: چه کاری می تونستم برات بکنم که نکردم؟

خوار بودگی و پذیرش سرشتی حقارت از جانب انیس، بزرگترین عامل ادامه ی این روند است. تا وقتی انسان و جامعه خودش را لایق بهترین و برترین ها نداند، کسی تلاشی برای بهبود اوضاعش نمی کند بلکه امکانات و حقوق اولیه اش را نیز سلب می نماید.

قصه ی انیس بظاهر قصه ی زنی عامی و توسری خورده است اما در نگاهی وسیع تر، قصه ی جامعه ای ست که آرمانخواهی نجاتش نداد و گرسنگی همچنان گرده هاش را به درد می آورد و او همچنان راضی به قضاست و با نفرین و توسل می خواهد عامل بدبختی اش را مجازات کند. که البته راه به جایی نمی برد و در نهایت قربانی همان کسی می شود که به عمد و از روی اختیار، پروارش کرده.

پیاده

بلقیس سلیمانی

نشرچشمه

_جملات دعایی( نفرین) بهترین منتقل کننده های احساسی داستان اند.

_پرداختن به جزییات انیسِ محبوس در اتاق درخشان است.

_انیس بیچاره ی مرد است.نه بابت عاشقی یا نرینگی او، بلکه از باب ذلیل خواهی جنسیتش در برابر جنسیت مردان.

_و آن که پیاده است و پیاده می رود،انیس است.

همه می میرند

فوسکا قرن ها زندگی کرده، شصت سال به خواب فرورفته و سپس بیدارشده و در جایی که ما از چشم رژین پیدایش کرده ایم، بیهودگی جاودانگی را از آغاز تا همان لحظه روایت می کند.

زندگی ابدی و نامیرایی از آرزوهای دیرین بشر است. از افسانه های کهنِ آبتنی کردن در چشمه ی آب حیات ، عمر طولانی نوح نبی، آرزو و دعا برای طول عم تا تلاش برای از بین بردن عوامل بیماری زا و کشف درمان بیماری ها در دنیای نوین، تمایل به طولانی تر شدن زندگانی، از بند بند رفتارهای فردی و اجتماعی آدمی بیرون می تراود.

فوسکا به مدد نوشیدن معجونی غریب، بی مرگ شده. دل به چند زن بسته.فرزندانی داشته، کشورگشایی و جنگها و انقلابها را تجربه کرده، دنیای ناشناخته و بکر بومیان را کشف کرده و در نهایت، در انتهای داستان ( نه انتهای جهان) ، معتقد است مرده ها زیر زمین اند و زنده ها روی زمین، هیچ کدام ذره ای جای خالی ندارند. هردو ( زیر و روی زمین) درست به اندازه و متناسب به ظرفیت خود، پرند از آدمهای مرده و زنده. زمان و جهان مثل رودی در جریان است. همان زنان، همان مردان، همان کودکان. و کف رودخانه همه را در خود بلعیده. تاریخ تکرار مکررات است. هی جنگ، هی صلح، هی تمنای افزون خواهی، هی تسلیم و سرخوردگی، هی تکرار این فرایند در طی ادوار زمان. انسان در هر بازه ی زمانی، در پی آزادی و ازادی خواهی دست به طغیان اجتماعی می زند و معتقد است آنچه او می خواهد، مایه ی نجات و اهتزاز مردم و جامعه است. در هر طرف معامله مه بایستی همین آرمان ها را خواهی دید.هر دو طرف نزاع، باور دارند که بر حق اند و اندیشه ی درست دارند. مرور این شباهت درطی جاودانگی فوسکا، نشان می دهد که این همه تکرار، آدمی را هشیار و متنبه نکرده و درس عبرتی برایش به ارمغان نیاورده که دست از نزاع و خونریزی بردارد و آسوده و بی تنش زندگی کرده و سپس بمیرد. گویی هر نسلی مشتاقانه تن به جنگ و درگیری و سختی و قحطی می دهد تا خودش تجربه کند و درس بگیرد.

فوسکا از جاودانگی خسته و ملول است .آدمهای فانی به سبب همین ابدی زیستن، به او رشک می ورزند و از او متنفرند. دو استعداد در تقابل با هم. استعداد نامیرایی و میرایی. و هردو طرف تمایل دارند آن طرف خط باشند. گاه فوسکا فکر می کند عشق ناجی اوست و قلب کهن سالش را به تپیدن و سرزندگی وا می دارد اما با اولین شعاع نورانی عشق، از ذهنش می گذرد: تو از هم اینک مرده ای. و زن مقابل او در ذهن و فکرش از همان لحظه ای که خیال عشق در خود می پرورد، مرده ای است که ده بیست یا سی سال بعد دیگر وجود نخواهد داشت. و همین آگاهی به میرایی، دل بستن به عشق را به او زهر کرده و از بی مرگیِ سرشار از دانایی به علوم قدیم و جدید، سرنوشت جنگها و انقلابها و ... بیزارش نموده.

همه می میرند

سیمون دوبوار

فرهنگ نشرنو

شاه پری

بستر روایی داستان، اقلیم و زاد بوم غرب ایران، به طور ویژه ایلام و روستاهای آن است.گرچه بخشی از کتاب در عراق ( با حفظ مختصات جغرافیایی و فرهنگی) می گذرد، اما سهم ایلام از کتاب بسیار بیشتر است. قتل های ناموسی، مجازات های قبلیه ای و انتقام های خونین  طوری در تنه ی داستان روایت می شود که گویی طبیعی ترین و عادی ترین مسایل انسانی جامعه است. کسی به قتل اعتراض شدیدی نمی کند و زهر کینه خواهی را تا سالهای سال با خود حمل می کند. نوزاد نیمه فرانسوی دخترک کولی را با ساک توی دجله می اندازند، روی صورت زیبای زنی که متهم به خیانت است و اثبات نشده، با آهن سرخ ،داغ می گذارند و مرد آنور قضیه را با گلوله می کشند.خانه ی زنهای بی پناه را به استناد حکم شخصی آتش می زنند و در دنیای سیاه و پر از وحشت داستان، شاه پری قد می کشد و قصه ی مادر و پدر و دایی اش را از مبارزات و جنبش های سیاسی دهه چهل تا  دهه ی پنجاه و وقوع انقلاب در ایران روایت می کند.

نقش کردهای مرزنشین در قاچاق اسلحه و تامین نیاز انقلابیون به آن در دل قصه جاگرفته و به صورتی غیرموکد، به تاثیر گذاری به سزای آن پرداخته شده. تعقیب و گریز گروهک های قبل و اوایل انقلاب، اختلافات آرمانی، تقابل مردم عادی و حکومت و انقلابیون، در کنار سنت های قومی قبلیه ای و بومی دست به دست هم داده تا داستانی پر از تعلیق و پرکشش از شاه پری بسازد.

ریتم تند و پرشتاب داستان، خواننده را جا می گذارد و مشتاقانه او را در پی خرده روایت های قصه می کشاند. حوادث آنقدر تند و سریع اتفاق می افتند که هول و هراس روییده در دل شاه پری و ایناس به خوبی به کلمات منتقل شده.

خونسردی ترس آور مردمان قصه به انتقام جویی و مجازات و قتل های قبلیه ای، فضایی گوتیک و دهشتناک ایجاد کرده .

شاه پری از کودکی و نوپایی آواره ی کوه و دشت و محلات پایین دست ایران و عراق است. همدم کولی ها و دخترک رقاصه در کافه می شود و از باغ داوود زردآلو و گردو می دزدد و برای سیرکردن شکمش ناچار به رقصیدن برای مردهای عراقی و ایرانی است.

تصویر سازی های قصه از جمله نقاط قوت نویسنده است. تصاویر اقلیمی و بومی چنان زنده و ملموس به رشته ی تحریر درآمده که بوی دجله و کافه ی الکل آلود عبید، باغ های سرسبز قریه و رود خروشان بین دوباغ به عینه قابل دیدن است.

رد پای عشقی به دل کشیده و ناکام در تمام خرده روایت ها دیده می شود. هر زنی مردی را آرزو می کنذ و هر مردی خواهان زنی ست.اما هیچ کدام سر به سامان نمی برند و رشته ی محبت همچنان بی سر در میان قصه ها موج برمی دارد و فضای داستان شاه پری را آکنده می نماید.

شاه پری

زهرا امیدی

انتشارات هیلا

-علیرغم کاهلی در کتاب خواندن، خیلی سریع خواندم.

-از زهرا امیدی باز هم خواهم خواند. فضاسازی قصه اش  نمک گیرم کرد.

-داستان ایرانی نیازمند حمایت و خوانده شدن و معرفی کردن است. این توجه از داستان ایرانی دریغ نکنیم.

-شاه پری داستان قوی و خوش ساختی دارد.

-کتاب را در همخوانی باشگاه کتابخوانی دچار خواندم

آینه تال

زبان منسجم و قوی سودابه فرضی پور، آینه ی تال را بسیار خواندنی و خوشخوان نموده. زن جوان در گیر و دار خود کم بینی سرشتی، بت انگاری معشوق، دلسوزی و شفقت برای مردمان و حقایق صریح و بی رحم جامعه، بین ژست دلقکی و صندلی های کرایه ای و چلوکباب و جوجه ی پایین شهری و عروسی مجلل بالاشهری، دل حال له شدن است.

آینه ی لالمانی گرفته با یک جمله، راه دل بستنش به نادرخان صوفی مسلک و سرخوش را بند می آورد و با بذار و بردارِ افراطی پیش روی بهرامِ تکیه داده یه عصا، مردانگی را در تن فرتوت و فرسوده ی او بیدار می کند تا در کافه ای جوان پسند، از او خواستگاری نافرجامی کند و با توهین از خانه و زندگی بیندازدش بیرون.

آینه ی تال پر است از خرده روایت و جزییات و برای خواننده ی شیفته ی جزییات، شرح و وصف چرخاندن یک جشن و مرام از صفر تا صدش، تا غر زدن نیسان غذا و پیشکش کردنش به کوچه های تنگ و ترش پایین شهر، چر است از جذابیت بصری.

زن جوان سفت ایستاده پاس حفظ جمع خانواده. حتی بدون کامران.حتی بدون نادرخان. آینه اما از اول تا آخر قصه، مثل بختک افتاده روی سینه ی بختش و آتش تردید و دودلی را در دلش تیز می کند تا جایی که یکدله می شود و از پشت آیفون طلبش را وصول می کند یا ایمیل می زند و دلخوش می شویم که شاید حالا که سرپا شده، این بار کامران را لای زروزق و پرقو نگه ندارد و بخواهد که مرد زندگی باشد.

داستان در بستری روانشناختی ارائه شده. اثرات نداشتن پدر و دنبال تکیه گاهی با این عنوان بودن تا روزگار حال، باعث مراقبت افراطی زن از مردان زندگی و پیرامونش است. کامران از پای کنسول بازی رفته به آغوش هلن درآن سر دنیا، نادر بالاخانه را پاتوق خرید و فروش ممنوعی جات کرده، مرتضی بخاطر دو عدد قابلمه، کار و آبروی کاری زنان را زیرپا له کرده، بهرام با جواب منفی شنیدن، خانه اش را به زن جوان و بچه ی کوچکش حرام کرده .یکی که هنوز پسرک است، راه و رسم مردبودن از نوع مردان زندگی زن را بلد شده و اعتراض می کند و گناه نبودن پدر را به گردن او می اندازد.

آینه ی تال قصه ای است برای زنان.

آینه تال

سودابه فرضی پور

انتشارات هیلا

سرگذشت حاجی بابای اصفهانی

جیمز موریه منشی سفارت انگلستان در زمان پادشاهی فتحعلیشاه، زندگی مردی به نام حاجی بابا را به رشته تحریر درآورده .این اثر توسط میرزا حبیب اصفهانی به شیوه ی برداشت آزاد و اقتباس به فارسی ترجمه شده و از حیث ترجمه از نخستین رمان هایی ست که به زبان فارسی برگردانده شده. پرداختن یک انگلیسی به جزئیات ریز و درشت فرهنگی زندگی ایرانیان در لایه های زیرین و درونی از لحاظ مردم شناسی و جامعه شناسی قابل توجه است و در کنار این مساله، ترجمه ی فارسی کتاب که  ظرائف و مختصات نثر قاجار را با خود دارد، این کتاب را در دسته ی آثار تاریخی آن دوره قرار می دهد. به عبارتی، فارغ از نسخه ی اصلی که به زبان دیگری نوشته شده، ترجمه ی فارسی، بعنوان مرجعی غنی از وضعیت اجتماعی دوره ی قاجار است. پرداختن به مشاغل ( دلاکی، سقایی، قلیان فروشی، حکیم باشی،طبابت، دلالی محبت، درویشی و رقاصی، دعانویسی...) ، پرداختن به رسوم ( ازدواج، طلاق و ..) به دقت و کمال در روایت های متعدد ذکر شده.

نگاه جیمز موریه به ایرانیان، انتقادی و برخورنده است. همه ی ایرانیان را دور رو و حقه باز و ناراست می داند و پیشفرض او از آدمهایی که سرراه باباحاجی قرار می گیرند، براساس همین نگاه شکل گرفته. فساد و سلامت نبودن سیستم اداره ی حکومت ، با تیزی و صراحت بیان شده و گویا همین مساله خشم فتحعلیشاه را پس از انتشار و ترجمه ی کتاب برانگیخته.

آنچه در این کتاب به آن پرداخته شده، رفتارهای غیراخلاقی، کلاهبرداری، ریاکاری، پول پرستی  و مال اندوزی ، خیانت در شراکت و جمیع اخلاقیات نکوهیده ی انسانی و اجتماعی است که از لحاظ آشنایی با خلقیات و فرهنگ ایرانیان در آن دوره ی تاریخی قابل توجه و بررسی است اما  تحقیر و افراط عامدانه ای در آن مشهود است.

نثر دوره ی قاجار، به تکلف  و دشواری مشهور است.نویسندگان این دوره با دشوارنویسی سعی در ابراز وجود داشتند. ترجمه ی فارسی حاجی بابا نیز نیازمند دانستن معنی بسیاری از لغات است اما این مساله مانع لذت بردن خواننده از کلیت روایت ها نیست( گو اینکه در انتهای کتاب، فرهنگ لغاتی مشتمل بر عبارات، مثل ها و لغات فراهم آمده که بر جذابیت  و کاربردی بودن کتاب می افزاید). روایت ها با طنزی زیرپوستی بدشانسی و بداقبالی حاجی بابا را در هر زمینه ای که ورود می کند، نشان می دهد و جسارت و سرسختی او در پاپس نکشیدن در بلیّات و تلاش برای ادامه ی زندگی به هر بهایی می ستاید.

سرگذشت حاجی بابای اصفهانی

جیمز موریه

برگردان به فارسی میرزا جبیب اصفهانی

ناشر حقیقت

-کتاب را در همخوانی باشگاه کتابخوانی دچار خواندم

آمیخته به بوی ادویه ها

مجموعه ی هشت داستان کوتاه در کتابی با اسمی جذاب و کاریزماتیک در این کتاب گردآوری شده. زبان نویسنده پاکیزه و خوب و متمایل به شاعرانگی بدون اضافات افراطی است. بستر کلی داستان ها جنوب ایران به ویژه آبادان است. رسم و رسوم، تکیه کلام ها، غذاها و علایق بومی مردم جنوب در قصه های این مجموعه به قوت قابل مشاهده است.

زن های قصه ها، موجودات غریبی اند، عاشق و قوی، فروریخته و محکم، ویران و سرپا، مثل اسکلت ساختمان های پر از گلوله ی خوزستان بعد از جنگ که همچنان بعد از سی سال، آوار نشده اند و نصفه نیمه و فرریخته سرپا ایستاده اند. مثل نخل های بی سر که هویت شان همچنان موجود است.

اقلیم و جغرافیابرای شیفتگانش همواره جذاب و خواستنی است و در این قصه ها معیاری می شود برای رنگ و بو دادن بیشتر و بیشتر به کلماتی که خوب کنار هم چیده شده اند .

آمیخته به بوی ادویه ها

مریم منوچهری

نشرثالث

-مجموعه داستانها همیشه شگفت زده ام می کنند. این یکی نیز. بسیار خواندنی و جذاب.

-به آبادانی هایی که می شناسم و نمی شناسم توصیه اش می کنم. می توانید با قصه های این کتاب در خیابان ها و کوچه های شهرتان قرم بزنید و کیفور شوید.

-از این نویسنده باز هم خواهم خواند.

-وقتی بنا باشد در مورد مجموعه داستان حرفی بزنم و بنویسم لال می شوم. زیاد نوشتن یعنی لو دادن هر داستان که خواننده ی آینده را پس می زند و کم گفتن یعنی بی انصافی کردن در مورد اعتبار قصه ها.

-بخوانید. قصه های خوب را بخوانید و لذت ببرید.

سیاسنبو

اقلیم جنوب ایران را به تمام معنا در کلمه به کلمه ی داستانهای این کتاب می توان لمس کرد. چه در کلمات بومی و خاص گویش مردمان جنوبش چه در حرکات و سکنات آدمهاش و اتفاقات جاری در تاریخ چهل-پنجاه سال پیشش .

مردمانی که در سختی و دشواری روزگار می سپرند و  خرده نان بخورنمیری دارند و با این همه دل در گروی عِرق و شرافت خاک خود دارند. اجنبی خار چشم شان است و دست درازی هاش به دامان گیس به سرهای قوم و قبیله، تاوانی خونین دارد. آگاهند به مجازات و تنبیه مرگ، اما هم پیمان می شوند برای انتقام کشیدن از متجاوز ناموس.

زبان دلنشین و آمیخته به جادوی اقلیم داستانها آنها را خوشخوان و روان کرده و خواننده را با واژه های غریب جنوبی چنان همراه می کند که گویی از فرط تکرار در دل قصه، آشناترین واژه هاست.

جنوب به استعمار گرفته شده، جنوب به استثمار گرفته شده، جنوب پر از مردان و زنان خشمگین از ظلم و تعرض انگلیسی های سرخ و سفید، جنوب بشکه های قیرداغ، جنوب آردهای پر از شن و سنگ، جنوب دخترک های بیمار و رو به قبله، جنوب دخترک های در پر قو بزرگ شده، جنوب برق گرفته به تیغه ی چاقو در نیمه شب، همه و همه در قصه های سیاسنبو، به کمال به تصویر درآمده .

سیاسنبو

محمدرضا صفدری

نشرآموت

-داستان کوتاه در قصه های این کتاب به کمال رسیده و خوانشی همراه با لذت و رضایت برای خواننده در پی دارد.

-زبان بومی و تکنیکال نویسنده، قصه هایی خواندنی رقم زده.

-مجموعه ای ست پر از درس و آموزه برای شیفتگان ادبیات اقلیمی.

آدم نما

نسل موجود انسان ها به بی مرگی رسیده اند.با تعویض و جراحی های بهبود دهنده ای که بر پایه ی سلول های بنیادی انجام می شود، ارگان ها و اندام های نو روی بدن شان می گذارند. به مقتضای شرایط، جراحی مغز می شوند و حافظه شان بسته به دلیل جراحی، خالی از یاد و خاطره می شود. ربات ها ، خدمتکاران همیشه آماده ی گوش به فرمان اند و بهشتی بهتر از این قابل تصور نیست.

زیر پوسته ی این زندگی مطلوب و بی مرگ و مرفه، آدمهایی زندگی می کنند که دچار عصیان اند. یکی جنسیتش را دوست ندارد، یکی سرِ رشته ی زاد و ولد ژنتیکی را می گیرد و به مهر می رسد، یکی شورش اجتماعی می کند و واکنش حکومت به این تمایلات می شود آن چیزی که حتی در پساآخرالزمان نیز، توتالیتر را ممکن و شدنی می کند. سرزمین پادآرمان شهریِ داستان ( آدم نما) علیرغم تصاویر خیال انگیز از غایت آرزوی بشری، محیط ترسناکی ست برای زندگی. آدم ها وآدم نماها در هم می لولند.عشق بازی می کنند. یکدیگر را لو می دهند، برای مرگ و زندگی هم تصمیم می گیرند.

فضای سرد و عاری از گرمای مهر انسانی آنقدر زنده و باورکردنی به تصویر درآمده که به کاراکترهای قصه حق می دهی هرکاری ازشان سربزند. گویی طبیعی تر از زخمی کردن و کشتن و برنده شدن در لاتاری به قیمت مردن دیگران، امری متصور نیست.

حکومت کنترل گر جزیی ترین رفتارها و تمایلات افراد جامعه را رصد می کند. تا تعیین مرگ و زنده ماندن نسل های معیوب و بی نقص آزمایشگاهی، پیش رفته و هرکسی را که مخالف باشد یا نشانه ای از عصیان در او ببیند به دست جراحی مغز و پاک کردن حافظه می سپارد.

همسانی شیوه ی اداره ی جامعه در فضای داستانی ( آدم نما) با دنیای امروز و حاکمیت های امروزی، خواندن این کتاب را جذاب تر می کند.

آدم نما

ضحی کاظمی

انتشارات هیلا

-اتوود آنقدر سرد و بی روح است که آدم مور مور می شود. و البته کاراکترش آنقدر خوب درآمده که از بی رحمی اش تعجب نمی کنیم.

-دنیای پساآخرالزمانی قصه، عاری از عشق است. رابطه ای هم اگر هست عشق نیست. هر طرفی که اراده کند به میل خود رابطه را قطع می کند و طرف مقابل نیز خیلی راحت انتقام می گیرد.

-نسل بشر در تخیلات و قصه های سالهای دور آینده نیز همچنان حریص و انحصار طلب است. امیدی به بهبودش نیست.