دریاس و جسدها

بختیار علی تاریخ و سیاست را در بستر داستانهایی روایت می کند که گاه آمیخته به سوررئال است و گاه واقعیت به تلخی و تندی ماهوی خود در معرض دید خواننده قرار می گیرد.

جنگهای داخلی و ستیز میان فرقه ها و دسته های خرد و کلان در اجتماعی نه چندان گسترده، مصائبی به همراه دارد که خرده روایتهای داستانهای نویسندگان را تامین می کند.

داستان با جابجایی جسد یکی از رهبران پیشین قیام های داخلی شروع می شود و تا پایان کتاب به چرایی نیاز مردم عامی به رهبر روحی و پاسداشت خرافه و حفظ خشم و عصبانیت از دشمن پرداخته می شود.

دریاس به جمع آوری و دفن جسدهای حاصل از جنگ می پردازد و برای کسی اهمیتی ندارد که او دکترای تاریخ دارد و در حال دفن بازمانده های تاریخ است. در خلال خرده روایتها به سیّاس بودن رهبران و حیله گری آنها در فریب مردم عامی و سوءاستفاده از پیش تعیین شده از هیجانات عمومی اشاره مستقیم و حتی تاکید می شود.

مردم مرده پرست و قهرمان طلب هرگز به آنچه برسرشان رفته دقت نمی کنند و از آن عبرت نمی گیرند و این بلای تکرار تاریخ در تمام اکناف جهان در روایتهای حقیقی و تخیلی نمودار است.

دریاس و جسدها

بختیار علی

نشر ثالث