ژله

باز امشب حالم بهتره بیام برم در پوستین خلق و ابراز فرشتگی کنم.

یه وقتی برای کسانی پرپر می زدم که هرچی می نویسن با اشتیاق بخونم و کیف کنم. اصولا همین مدلی ام. بشدت هیجانی و احساساتی. 

گاه به خودشون هم گفتم که چقدر کلماتشون رو دوست دارم.

مدتیه که دلزده شدم از هرکی و هرچی. وقتی زیرپوست حرفاشون زیرآبزنی هم صنفهاشون و تهدید و فحاشی برای گرفتن امتیاز و رتبه ست، میگم  می بینی ، هیچکس شبیه حرفاش نیست. حرف فقط حرفه. باد هواست. اصل اون چیزیه که ازت متصاعد میشه.اون هیبت پشت نقاب حرفهاته. 

و معتقدم هرچقدر هم که تلاش کنیم عاشقانه بگیم  و دلبری کنیم، همدرد و مهربون باشیم و صورت بخراشیم و فغان کنیم برای مردمان ندار و گرفتار، مودب باشیم و با پرستیژاجتماعی و فرهنگی، از یه جایی که حواسمون‌نیست، اون موجود بی شکل و بزرگ، مثل ژله ی  وارفته،  از چهارچوب نقاب مون بیرون‌می زنه و معلوم می کنه خمیرمایه مون‌چیه.

حتی رغبت نمی کنم بخونم و از چینش کلمه ها لذت ببرم.نخونده،  یک لایک طبق عادت و تمام.