با همه پوچی از تو لبریزم

و باز من که رفتم یه عالمه کاموا خریدم که پتو ببافم برای اهل و عیال حال حاضر و آینده.

گویی قراره عمر نوح کنم.

اونی که از ترس کار پیش رو،  تیلیک تیلیک می ترسه و هی به این و اون و صیت و نصیحت می کنه که بعدِ من فلان کار رو کنید و فلان کار رو نکنید،  کیه پس؟

دم خروسم ، حضرت عباسم رو به خنده ی قاه قاه انداخته.