کیک

یکی رو بعنوان پرستار از چندماه قبل آوردن که میاد غذا می پزه و در طول روز چندبار سر می زنه و میره. گفته بود من  ایزی لایف عوض نمی کنم ، حموم نمی برم. به هیچ عنوان. فعلا در حال گشت و گذار برای یافتن کسی  ان که شبانه روزی بمونه و شرایطش مناسب باشه.شرایطی هماهنگ با خیلی چیزها.

اینی که الان اسمش پرستاره، با دخترش میاد. گاهی به دختره و پسربزرگش درس میدم. گوشی  مناسب با اندروید بالا ندارن که به شاد وصل بشن .هردو فقط دوهفته رفتن مدرسه و خلاص.دلم خواست. فقط همین. نخواستم بچه ها از درس عقب بمونن. بلکه انگیزه پیدا کنن بشینن پای تلویزیون و درس گوش بدن که نمیدن.

روز سوم مامانه زمزمه کرد( پسرم کاپشن نداره امسال. کاپشن هم خیلی گرونه).

هفته ی اول گفت: قورمه سبزی هات خیلی خوشمزه بود. دخترم خیلی خوشش اومد.( برای مریض برده بودم و داده بود به دخترش بجای مریض مون)

چند شب قبل گفت: سی دی درسی خیلی گرونه. تازه سی دی هم باشه وسیله ی پخشش نیست. اگه بود اینها درس می خوندن.( اگه کسی وسیله شو بده و سی دی ها رو بخره خوبه)

چندروز قبل گفت: دختر همسایه مون گفته من دانشجوام .درسهای من اینقدر سخت نیست. اینا چیه به دخترت داده بنویسه؟( عدد 1000 رو یاد داده بودم و گفته بودم از 1000 تا 1500 بنویسه. رفته داده دختر دانشجوئه مشقای بچه رو نوشته بود)

پریشب گفت: شماره ت رو بدم به معلم زبان پسرم. آخه قراره حضوری نیمه حضوری بشه. غیزحضوری ها رو برای تو بفرسته تو بیار بری پسرم.( گوشی که ندارم. امانت هم که نمیده کسی. قرضی مثلا. )

دیشب گفت: بلدی کیک بپزی؟ دخترم خیلی دوست داره.( دختره گفت خوشمزه بپزی ها! )

نوشتن این جمله ها شبیه گفتن شون نیست. سعی کردم بی طرف بنویسم. بدون اون حسآازاردهنده ی توی کلام و لحن گوینده.

خواستم بگم از قضا آدم غلط بکنه بخواد کمک بکنه. انگار یه وقتها این قصد تبدیل به وظیفه میشه.

آقا...

ولش کن.

پری خانوم بازم میری تو دل مشکلات مردم؟