انسان اسیر زندانی است که خودش برای خودش ساخته است.
این جمله رو بارها و بارها تکرار می کنه. میره میاد.میشینه، پامیشه میگه ش. میگم:
-منظورت اینه که این جمله رو بنویسم؟ تو که هی به من میگی دیگه در مورد حرفهای من هیچی نباید بنویسی.
در حال بیرون رفتن از اتاق میگه: الله اکبر!!! الله اکبر!!!