شنیده بودم یکی از اقوام وقتی بچه بود، بچه های محل رو جمع می کرد جلوی در خونه و خودش می رفت پشت آیفون و شروع می کرد به نوحه خوندن و به بقیه می گفت سینه بزنین! اون بچه هم سینه می زدن ! مورد داشتیم گریه هم کردن پای نوحه ی آیفونی!
الان یکی بیاد بچه ها را از جلوی میکروفن های متصل به کامپیوتر جمع کنه. وقتایی که میکروفن شون توسط معلم بسته ست، دم می گیرن جلوی میکروفن و ترانه و نوحه و روضه و هرچی که دلشون بخواد می خونن و تا هفت تا خونه اونور تر صدای دلکش شون رو با اکوی دلپذیر ، همچی ول میدن توی فضا.