درخت زیبای من

بچه بودم یا نوجوان بودم که بابا کتاب سبز رو آورد خونه.بی پرسش نشستم به خوندن.خوندم و خوندم تا تمام شد. اولین کتابی بود که براش گریه کردم. شاید برای همین هروقت اسمش رو می شنوم یا جلد کتاب رو جایی می بینم دلم ضعف می ره. فهمیدم که بی بی چلچله رو با اقتباس از این قصه ساختن. بی بی چلچله رو هم دوست داشتم.

چه فرقی داره درخت پرتقالت اسم مینگینهو باشه یا درخت چتردار بالای تپه اسمش بی بی چلچله؟ آقاهه پرتغالی باشه یا ایرانی ؟ اون عشق کودکانه و شیرین ، رنگش قشنگه و بس. اون درد فقدان معصومانه نیشتر سوزاننده ست و بس.

مانگاراتیبای لعنتی! ژاندیرای ظالم! توتوکای عاقل!  گلوریای مهربان!

همه ی اینها بی اسم و فقط با آدرسی دور از دوران بچگی توی سرم بود. دلم می خواست( و می خواد) که یکبار دیگه کتاب سبز خودم رو که می دونم صفحات اولش رو پر کردم از نوشته ( یادم نیست چی. شاید اسم و فامیلم) و جلدش پاره ست ، بخونم. اما گوش سپردم به فایل صوتی خلاصه شده ش.

کتاب رو حتما بدین دست نوجوان ها تا با دنیای زیبای مهر و درد آشنا بشن.

درخت زیبای من

ژوزه مائورو ده واسکونسلوس

انتشارات راه مانا

این تصویرروی جلد همان کتابیه که من دارم. کتاب خودم رو پیدا می کنم.حتما.