داد

توی تمام عمرم، چه قبل چه بعد از ازدواج هیچ وقت، هرگز نه صدام برای مامان و بابا بلند شد نه آنچه اسمش دعوا و کشمکش هست بین مون اتفاق افتاد. دلخور شدم. زیاااااااااااااااااااد... خیلی زیااااااااااااااد. اما هیچ وقت ، هیچ وقت، هیچ وقت صدای بلند منو با خودشون نشنیدن.

برای دومین بار خواب دیدم دارم با مامان یکی به دو می کنم. مثل دخترهای نوجوون سرتق و سرکش. آی بلند داد می زنم سرش . آی بلند و طلبکار حرف می زنم باهاش.

بیدار که میشم خجالت می کشم از خودم.

-نه اینکه داد و فریاد بلد نباشم. از پسرا بپرسین قدرت جیغ و داد و هوارم چند هزار دسی بله!!!  

-آقای همسر شانس آورده که با ایشون هم هرگز داد و بیداد نداشتم.کلا جدل و دعوای لفظی نداشتم. حرمت بزرگتر برام خیلی مهمه. همچین فرشته خوی نیکو خصالی ام من!!!!

-قهر خوب بلدم اما... قهر های سنگین ها....

( بعد میگه این بچه های لوس قهر قهرو به کی رفتن!!!! )