تابو

به سفارش و خرید اینترنتی  تمایلی نداشتم. واهمه هم داشتم. هم از کم بودن کمیت و کیفیت کار هم داستانهای کلاهبرداری های بانکی( حالا مثلا یک حساب گل درشت دارم که ترسیدم خالی بشه!!! ).

اولین ارتکاب به خرید نتی م خریدن دو تا بوک مارک فلزی دلبر از یکی از دوستانی بود که در همین فضای نت باهاش آشنا شده بودم.دومیش چهارتا کتاب از کتابفروشی آموت. سومیش هم از همینجا و چهارمیش سفارش به یک کتابفروشی دیگه...

جونم براتون بگه که با شدت و رغبت یکی یکی پیج های کیف و کفش و لباس رو هم چک می کنم و دلم قیلی ویلی میره که اونا رو هم بیارم توی لیست!

برای اونهایی که اهل این مدل خریدها هستن ، حرفهای من خنده داره.اما برای منی که اطمینان ندارم و شک و تردید زیادی هم دارم  حتی حرف زدن در این مورد به مثابه ی تابو شکنیه! یعنی تا این حد!