کوه به کوه نمی رسه

برای اون کسی  که بعد از سالها بهش پیام دادم و سال نو رو تبریک گفتم،  نوشته بودم ( بعیده منو یادتون باشه).

گفت( اتفاقا خیلی هم خوب یادمه. همون وقتها گفته بودم استعداد نویسندگی داری و باید رمان بنویسی)

و من  پرت شدم به گزارش کار نویسی های دوران دانشجویی از کلاسهای بسیار جذاب فوق برنامه ای که برای پایان نامه م تا کرج می رفتم و  شرکت می کردم  و لذت می بردم از آنچه یاد می گیرم و زندگی می سازم باهاش.

 و  دراز باد عمر چنین آدمهایی و سلامت باد جسم شون که خط و مشی زندگی آدمهای زیرمجموعه شون رو  با تشویق و ترغیب، بی توقع و بی ریا ، روشن می کنن.