خستگی

از امسال دیگه هیچ کسی رو ندارم که به محض شنیدن توپ سال تحویل زنگ بزنم بهش و بگم( عیدت مبارک مامان)( عیدت مبارک بابا).

هزاری هم که بهم بگین پدر و مادر همه میرن، هیشکی تا ابد زنده نمی مونه،آخر و عاقبت همه همینه، امروز گوشم کیپ و بسته ست. هیچی نمی شنوم.

کاش بود و هر روز بهش زنگ می زدم که( مامان بیرون نری ها. کرونا خطرناکه) ( مامان مهمون راه ندی ها. ممکنه ناقل باشن)( مامان مراقب خودت باشی ها)(مامان خیلی مراقب خودت باشی ها).اونقدری که امروز بعد از رفتن تو خیابون مامان و بابا رو می خوام هیچ روزی توی این بیست و چند روز نخواستم. دلم بابای بداخلاقمو می خواد. دلم مامان صدا بلندمو می خواد. دلم پهن و جمع کردن رختخوابها توی هال و اتاق خوابهاشونو می خواد. دلم چیزهایی می خواد که از این به بعد جزو محالات زندگیمه. از این به بعد انجام نمیشه. از این به بعد نشدنیه. دیگه تموم شده.

فقدان بدترین چیزیه که آدم ممکنه تجربه کنه. فقدان مهلک تررین چیزیه که آدم ممکنه تجربه کنه.

هنوز سیر گریه نشدم.

تموم کن دنیاتو. تموم کن دنیامو. خسته ام. بریدم. توان ندارم دیگه.