فقدان

دیشب که چهلم کشته های آبان بود، باز صدای تیراندازی می اومد. باز کیا رو کشتن که بندازن توی سد کرج؟

دیشب آقای همسر تا یازده و نیم توی محل کارش همراه بقیه ی پرسنل موندن .چرا و برای چه کاری نمیدونم. مجبور بودن بمونن تا شلوغ نشه. فرضا شلوغ می شد چه کاری می تونستن بکنن؟ بگن ما رو آتیش نزنین؟ بگن بمب نندازین توی محل کارمون؟ چی بگم که دهنم بسته بمونه؟

چند ساعت توی ساعتهای همیشگی خونه نبود و ما سه تا داشتیم دیوونه می شدیم.

چی کشیدن مادرایی که پسرهای جوون شون چهل روز پیش رفت و اجازه ی عزاداری و ضجه زدن و گریه کردن و در آغوش دوست و آشنا غش کردن نداشتن؟