آرواراه ها

از اون لحظاتی که از فرط خنده فک آدم درد می گیره، ولو برای ده دقیقه، یک ربع، بیست دقیقه، برای همه، از صغیر تا کبیر آرزو می کنم.

مردیم بس که از شدت گریه ضعف کردیم و رفتیم زیر سِرُم  و دل بستیم به شربت پرتقال و شربت آلبالویی که توی سِرُم می ریزن.

والله.

دل و روحت شاد زهرا که اونقدر خندوندیمون .آرواره هامون لق شد.