مصّبت رو شکر!

باز افتاده ایم روی دور انتظارهای تلخ. اتفاقات بد. پیش بینی های ترسناک.

چیزهای وخیم و درمان های طولانی و دردناک.

آقای خدا!

خانم خدا!

ای ندانم چه خدایی موهوم!

سهمیه ی ما از مصیبت هات تمام نشده؟ هنوز چیزی ازش باقی ست؟

تسویه کن یکجا،  خلاص!

این زندگی ات که کشت ما را.

جهد کرده ای به هارمونی غصه در مردادهای هرسال مان؟ هرسال مان؟

مرسی!

سپاس!

تشکر!

تنکیو!