خماری پس از مستی

نیمه ی شب بعد از وسطی و پینگ پونگ و  پتوی شریکی و  رقصیدن با فیروزه قشنگه،با شروع جاده، بغض نشست وسط سینه ام. چنبره زد اصلا .  چهار زانو نشست. طوری که هیچ رقمه نمی شود فرستادش برود پی کار خودش.

به لکه های کبدی که تازه پیدایشان کرده ام فکر می کنم ، به فردا که شروع درمان زانو  است، به لباسهای سردرگم  آویخته به در و دیوار ، به بالش و پتوهای پریشان بین شکاف تخت و دیوار، به پله هایی که قاتل شده اند، به گرمای تابستانی که یادآور چیزهای تلخ و پر اندوه است، به کلسترول، به اضافه وزن، به ...