لای ابرها

این ماشین باباست. هرسال سیزده به در او جلوتر می رفت و ما پشت سرش. با هزار هزار گفتن پسرک که( بابا تندتر برو ...از بابابزرگ جلو بزن)، کسی گوش به حرفش نمی داد و بابا تا رسیدن به جایی که  بند و بساط مان را پهن می کردیم، جلوتر می راند.

هرسال بابا...

هرسال...

کجایی تو؟

چه شد که رفتی؟

چطوری به نبودنت فکر کنم؟