عزیز رفته ی من
کاش می شد از دل این عکس های یادگاری بیرون کشیدت، بغلت کرد، بوسیدت و بی آنکه به تو بگویم رفته ای و رفتنت چه به روزگارم آورده، هی لبخند توی عکست را برای لحظه های کشنده ی دلتنگی ذخیره کرد.
چطور ندیدنت را تاب می آوردم ، اگر این عکس ها نبود، اگر این عکس ها نبود.گرچه که با دیدن اولی بزنم زیر گریه و آخری را از پشت پرده ی تار و خیس اشک، اصلا نبینم.
روحشان شاد