تعارف نکنی یه وقت...

از قرار آدم بیخود می کند توی صورت کسی بخندد و بهش روی زیادی بدهد.

دخترک پیام می دهد:

-خانوم یه شعر نوشتم. میشه اشکالاتش رو رفع کنین. می خوام بفرستمش برای مسابقه.

شعرش کمتر از آهنگ و  وزن  اتل متل توتوله ست  . مسابقه هه ،  غزل می خواهد در حد محمدعلی بهمنی و ترانه های  افشین یداللهی!!  قانع نمی شود که اشکالات را درست کند. در نهایت باید شعری بسازی که کلا  مال خودت است نه  او .  همین را می گویی.اما باز حرف خودش را می زند.

چند شب قبل دوباره پیام داده:

-خانوم..میشه خنده دار  ترین خوابی که دیدین رو برام تعریف کنین؟ لطفا مثل داستان باشه. یعنی بشه فرستادش توی مسابقه ی ادبی!!!

گفتم:

-قربان سرت بروم من.... من کلا تا همین الان خواب خنده داری ندیدم!!

بلاکش کنم آیا؟؟