مصرف بی رویه... کار خیلی بدیه !!!

یه سری کتابها هست که وقتی می خونی شون یاد وبلاگ خودت و وبلاگ پربازدید دیگران  و کتاب های دیگران می افتی. همونا که انگار پرینتهای عجولانه ی درد دل های مردم رو به هم چسبوندن تا با زبان ابتدایی و جملات سطحی  و تغییر کاربری!! مثلا زیرکانه و بدون اینکه کسی بفهمه ، تبدیل بشه به یک کتاب بدیع و نو . اونم با کپی پیست جملات کاملا تابلو و توی چشم کتابهای تازه منتشر شده ی روی بورس برای جماعت کتابخون ! خوشم میاد که کتایون سنگستانی هم به این موضوع به خوبی و زیبایی و فراست و درایت اشاره کرده و حق مطلب رو ادا کرده.

جالب بود که ببینم همه از این بازی ها خبر دارن. همه. همه. همه !

متاسفانه... همه !

و البته خواستم بگم :خسته نباشید واقعا

این متن از کتاب جلبک رو بخونید:

ص97 و ص 98 کتاب جلبک

کتایون سنگستانی

نشر چشمه

خودم را روی کاغذ ول کرده بودم تا هرچه آمد بنویسم و کاغذ را پر کنم تا دویست صفحه جفنگیات دیگر هم برود تنگ صدوپنجاه صفحه ی قبلی، اما دریغ از یک کلمه.

این طور مواقع می روم سراغ کتاب هایم.رمان هایی که قبلا یک دور خوانده ام شان و صحنه های شان را حدودی بلدم. جمله ها را نمی خوانم تا ذهنم شکفته شود. نه، می خوانم تا بدزدم و مال خود کنم. من رمان نویس نیستم، سارق صحنه های رمانم. با سه تا رمان می توانم نه تا رمان دیگر بنویسم . هربار یک جور صحنه ها را از نو کنار هم می چینم و هر بار یک رمان تازه علم می کنم. این طوری هر ده دقیقه یک صحنه را تایپ می کنم. صحنه ها را بالا می کشم و اسم ها را عوض می کنم و آب هم از آب تکان نمی خورد. این هم می رود کنار همه ی نخ هایی که بُژنه از بیمارستان بلند کرده. صحنه های سرقتی من  میان این همه کتاب گم می شوند. خواننده ها، ناشرها و خود نویسنده ها هم نمی فهمند. همه غیر از قاف که هر آن ممکن است سرو کله اش توی دفتر اُسام پیدا شود.قاف جمله هایش را می شناسد و از بین این همه جمله تشخیص می دهد.اگر دل شکسته را توی یکی از کتاب فروشی های انقلاب ببیند یادش می آید زمانی برای انتشارات اُسام تست نوشتن داده و برگه اش را به دختری سپرده که دماغش هم گنده بوده و اسمش را توی سکوت دفتر بلند جار زده. حتما کتابش را از قفسه بر می دارد و با خواندن جمله ی اول لو می روم. اسمم را از شناسنامه ی کتاب به عنوان باز نویس پیدا می کند و آن وقت...

دوست داشتم کسی جایی منتطرم باشدِ آنا گاوالدا را می گذارم جلوم . اول و آخر یکی از صحنه های سقط جنین را علامت می زنم و زاویه دید دانای کلش را می کنم اول شخص دل شکسته.مادام بواری را بر می دارم. رمان که کم می آورم می خواهم لباس بپوشم و بروم کاربردی و با اینترنت مجانی دانشکده کتاب های دانلودی را هم آباد کنم  و پای دل شکسته را به همه شان باز کنم.