می نویسم

به جامدادی بنفش گل گلی ام نگاه می کنم، آه می آید  می رود.

به کتاب آبی کت و کلفت سیمی نگاه می کنم، آه می آید و می رود.

به سی دی هایی که جا دادام کنار کتاب های توی قفسه ی کنار کامپیوتر، نگاه می کنم، آه می آید و می رود.

در موردش می نویسم. می نویسم.

فعلا سینه ام پر شده از آه های کوتاه و اندوهناک !