خانومی شده برای خودش !

همانطور که من بعنوان یک خانم خانه، حواسم به مایحتاج منزل هست تا هرکدام را سر وقتش تهیه کنم و لنگ نمانم ، بدنم هم از خودم تبعیت می کند و اصلا و ابدا نمی گذارد ارگان و اندامی از من بیکار و بیعار برای خودش ، خوش و خرم بچرخد.

من  اردیبهشت باقالی  می گیرم. آخرهای تابستان لوبیا سبز، دوبار در سال سبزی قورمه و چند بار در سال سبزی آش و کوکو و پلو، سالی یکبار شوید و نعناع و مرزه خشک می کنم و سعی می کنم هرکاری را سروقت خودش انجام بدهم که  زمان از دستم در نرود.

بدنم هم از خودم یاد گرفته، تا کمر دردم بهتر می شود ، دست و گردنم شروع می کند به درد. تا گردنم و دستم آرام می شود دندان درد می آید. تا دندانپزشک به داد دندان می رسد، زانو درد می آید و سلام و تحیات می فرستد.  تا زانو درد می رود، خار خار اگزما التماس دعا دارد. از همه ی اینها که دوستانه و خوش برخورد و با وقار بگذریم, سلول های وحشی یادشان می افتد که عه..این توی دسته ی ریسک  بالای سرطان بود ها... چند وقته حالشو نگرفتیم. بیا یه مامو و سونو و اسکن برا ش ردیف کنیم.

و ...

بدنم هم حسابی حواسش هست که رصد کند و  توی فصل کمر درد یک وقت  پری را از قلم نیندازند، بدو بدو می رود خودی نشان می دهد و ایضا در سایر آلام و امراض!