نهضت دارد تمام می شود

حدود سه هفته پیش گفته بودم که یک نهضت سخت را شروع کرده ام. خیلی سخت. خیلی سخت.

امروز هفته ی سوم دارد تمام می شود.

توی این سه هفته، خوردن نان و قند را کلا حدف کردم. باید برنج را هم  کلا حذف می کردم. اما حدود 20 قاشق برنج را توی این سه هفته  مستقیم از توی قابلمه یا بشقاب پسرک خورده ام! سه بار هم شیرینی خوردم.

هاهاهاها... اگر فکر کنید یک گرم کم کرده ام..نکرده ام. ترازو می گوید 4 کیلو!!! اما بیخود می گوید. عمرا حتی نیم کیلو هم کم شده باشد. والا!

این یک چالش 21 روزه بود.

حالا من می توانم بدون قند چای ام را بخورم. حتی تلخ. می توانم غذاهای  نونی را بدون نان بخورم. می توانم در مقابل بوی برنج تازه دم شده و نان تازه از تنور در آمده  مقاومت کنم  و  ...

شاید وزنی کم نشده باشد. اما  حس سبکی خوبی دارم. حس غلبه بر خواهش های نانکی . برنجکی و قندکی !!

تازه فردا هم صبحانه کله پاچه داریم. بدون نان. فکر کن..بدون نان!!!

(لازم هم نکرده کالری و چربی کله پاچه را فورا حساب کنید!!! )

یعنی مشوق ها و حامیان درجه یکی داشتم من توی این مدت که هیچ کس نداشت ها !!!!

خواهر- می میری..مگه میشه بدون نون و برنج و قند؟ بخور بیچاره. بخور. اما کم بخور!

همساده- ای وای..میدونی برنج نخوری موهات سفید میشن؟ دلت موی سفید می خواد. برنجو بخور لااقل

پسربزرگه- یعنی چی مامان؟ من خوشم نمیاد تو غذا نمی خوری. آخه اینی که تو می خوری که غذا نیست. ببخشیدا..خودتو داری گول میزنی.

آقای همسر- این راهش نیست. اصلا درست نیست. به یک برنامه ی صحیح باید پیش بری.

و.......