من می خوام... خودش میده ان شاءلله

همه می دونین  یه قانونی هست که میگه (تو بخواه..کائنات هرچی می خوای رو بهت میده).

آقای همسر توی آرزوهاش (شما بخونید خواسته هاش ، هدف هاش )همیشه عالی ترین چیزها رو می خواد. وقتی بهش می خندم و میگم رویا پردازی نکن، میگه وقتی می دونم خودش هرچی می خوای بهت میده، پس عالی ترین چیزها رو ازش می خوام. (من مشکوکم بهش...فکر کنم پارتیش خیلی ...)

یه چیزی رو هم خودم متوجه شدم. وقتی خودم در مورد چیزی حرف می زنم و ذهنم پر میشه از اون چیز،با فاصله ی زمانی تعریف نشده ای ، اون چیز اتفاق می افته. عینا هن اتفاق می افته. حتی شده که بین یک تا سه سال طول بکشه..اما اتفاق می افته.

خب...حالا من از قانون جاذبه ی رویاها استفاده می کنم و همینجا آرزو می کنم. باشد که رستگار شوم!!!

دلم می خواد یه همچین جایی توی یک خونه ی شمالی روستایی داشته باشم. خونه ای آفتابی، هوایی بارونی، پنجره ای چوبی، حیاطی با پوشش گیاهی وحشی جنگلی، کتابخونه ی خودم و گلیمی رنگی رنگی..، بالش نشیمنم هم باشه!!

از پنجره به بازی پسرها نگاه کنم که دنبال هم می دوند و بازی می کنن. خاک باغچه رو با قاشق های نازنین من زیر و رو می کنن و کرم درمیارن از توی خاک. گاهی با هم دعوا می کنن. کوچیکه لگد می زنه توی ساق پای بزرگه و بزرگه بازوشو محکم فشار میده و زیر چشمی پنجره ی منو نگاه می کنه که ببینه دارم می بینمش یا نه. بعد هم ماستمالی می کنه که: کاریش نداشتم که.. دارم باهاش دوستانه حرف می زنم!!

خدا رو چه دیدی. شاید روزی همچین پنجره ای داشتم ، اما بجای بازی پسرها، به بازی نوه هام نگاه کنم و صدای عروسهامو بشنوم که:

-باز نشسته داره کتاب می خونه. انگار نه انگار که وقت ناهاره. ما گرسنه ایم. نیومدیم شمال که کار کنیم. اومدیم تفریح کنیم. باز باید این طفلی ها( پسرهای گنده شده ی من) برن از بیرون غذا بگیرن. ایششش.. باید یه طوری حالیش کنیم. نمیشه که...

خب..حالا که رویا پردازی حق منه و خدا هم هرتو چی بخوای رو هروقت دل خودش خواست بهت میده، پس کمی خودمو لوس می کنم و اینو ازش می خوام. همین سالها هم می خوام، نه وقتی که عروس و نوه دار شدم و قراره هی متلک و گوشه کنایه بشنوم. عکس پایینیه !