سه سکانس از پاییز

جز سکانس اول که به ادبیات بازاری تنه می زند و چیز خاصی در چنته ندارد، دو سکانس بعدی سرشار از شگفتی و تکانه ی داستانی ست. با هر پاراگرافی بخشی از شخصیت های قصه برای خواننده رو می شوند و خواننده وسط ماجرایی درهم پیچیده و رمز آلود، متحیر برجا می ماند و قادر نیست میان حق و ناحق شخصیت ها داوری کند.

نقطه ی قوت داستان رمزگشایی های هر سکانس بدون وابستگی به سکانس های قبلی ست. گویی هر شخصیت خود را محق می داند برای قضاوت کردن آدمهای قصه ، بدون اینکه به درون خودش نگاهی بیندازد و روند رفتارهای شخصی خود را در وقوع حوادث دخیل بداند.

آدمیزاده مستعد انجام هر کار شگفت انگیزی هست. هر شرارتی که حتی به فکر نیز خطور نکند از آدمی ساطع می شود. یافتن پدر عاریه ای برای بچه ی نامشروع ، سوزاندن بازو با اتو برای زشت شدن طرف و ... کمترین کارهایی ست که خیر و شر بشر را در بوته ی امتحان قرار می دهد.

سه سکانس از پاییز

مائده مرتضوی

نشر البرز