شیوای مهربان

یک روز دوشنبه باشد. تو مشغول کارهای تمام نشدنی خانه تکانی باشی. تلفنت زنگ بخورد. پیش شماره ی شمال را ببینی . نشناسی و با خودت بگویی: یکی از خواهر ها؟ یکی از دوستها؟ کی؟

بعد صدایی جوان...خیلی جوان. نه، جوان نه. نوجوان!! تاکید می کنم، نوجوان ، با تو حرف بزند و بگوید که شیوا جان پورنگ است

از شمال زیبا به تو زنگ زده تا بیرون آمدن پرتقال خونی را تبریک بگوید و با صدای زیبا و کلمات مهربانش دلت را گرم گرم کند.

مگر می شود که لبخند نزنی و فکر نکنی که دنیا جای خوبی است؟

نوشتن این موضوع به تاخیر افتاد. اما باید می نوشتم تا خوبی ها و مهربانی ها بماند.