راهی طولانی که آمدم

جنگهای داخلی کشتارجمعی را در سطحی گسترده رقم می زند. سیرالئون در جنگ بین دولت مرکزی و شورشیهای مخالف، دچار ویرانی و درگیری های خونین در مناطق  درگیر شده و در این میان کودکان بسیاری والدین شان را از دست دادند و خودشان بعنوان کودک سرباز به خدمت ارتش درآمدند. انتخاب این کودکان بین کشته شدن بدست شورشیان و مثله شدن اجسادشان و آموزش فشرده توسط ارتشی ها و جنگیدن با شورشی ها بود. انتخابی ناعادلانه که در نهایت به مرگی فجیع ختم می شود.

اسماعیل راوی ماجرا در بحبوحه ی سرگردانی و بیخبری از زنده ماندن یا نماندن افراد خانواده اش، تبدیل به کودک سرباز ارتش شده و با سربریدن شورشی های به اسارت گرفته شده، مشق نظامی گری می کند و به مرور یاد می گیرد چگونه برای زنده ماندن بیشتر و بیشتر بکُشد و از آدمکشی لذت ببرد. به گونه ای که پس از آنکه در اختیار سازمانهای حامی کودکان قرار می گیرد مدتی طول می کشد که بتواند به کودکی برگردد و از خشونت و سبعیت آدمکشی دوری کند.

روایت صریح و عریان خشونت جنگی و نحوه ی کشتن و مثله کردن آدمها بی هیچ ملاحظه و مراعاتی صورت گرفته . کتاب روایت نامه است و توقع درخشش ادبی از آن نداریم.

راهی طولانی که آمدم

اسماعیل به آ

کتاب کوله پشتی