آدم نما

نسل موجود انسان ها به بی مرگی رسیده اند.با تعویض و جراحی های بهبود دهنده ای که بر پایه ی سلول های بنیادی انجام می شود، ارگان ها و اندام های نو روی بدن شان می گذارند. به مقتضای شرایط، جراحی مغز می شوند و حافظه شان بسته به دلیل جراحی، خالی از یاد و خاطره می شود. ربات ها ، خدمتکاران همیشه آماده ی گوش به فرمان اند و بهشتی بهتر از این قابل تصور نیست.

زیر پوسته ی این زندگی مطلوب و بی مرگ و مرفه، آدمهایی زندگی می کنند که دچار عصیان اند. یکی جنسیتش را دوست ندارد، یکی سرِ رشته ی زاد و ولد ژنتیکی را می گیرد و به مهر می رسد، یکی شورش اجتماعی می کند و واکنش حکومت به این تمایلات می شود آن چیزی که حتی در پساآخرالزمان نیز، توتالیتر را ممکن و شدنی می کند. سرزمین پادآرمان شهریِ داستان ( آدم نما) علیرغم تصاویر خیال انگیز از غایت آرزوی بشری، محیط ترسناکی ست برای زندگی. آدم ها وآدم نماها در هم می لولند.عشق بازی می کنند. یکدیگر را لو می دهند، برای مرگ و زندگی هم تصمیم می گیرند.

فضای سرد و عاری از گرمای مهر انسانی آنقدر زنده و باورکردنی به تصویر درآمده که به کاراکترهای قصه حق می دهی هرکاری ازشان سربزند. گویی طبیعی تر از زخمی کردن و کشتن و برنده شدن در لاتاری به قیمت مردن دیگران، امری متصور نیست.

حکومت کنترل گر جزیی ترین رفتارها و تمایلات افراد جامعه را رصد می کند. تا تعیین مرگ و زنده ماندن نسل های معیوب و بی نقص آزمایشگاهی، پیش رفته و هرکسی را که مخالف باشد یا نشانه ای از عصیان در او ببیند به دست جراحی مغز و پاک کردن حافظه می سپارد.

همسانی شیوه ی اداره ی جامعه در فضای داستانی ( آدم نما) با دنیای امروز و حاکمیت های امروزی، خواندن این کتاب را جذاب تر می کند.

آدم نما

ضحی کاظمی

انتشارات هیلا

-اتوود آنقدر سرد و بی روح است که آدم مور مور می شود. و البته کاراکترش آنقدر خوب درآمده که از بی رحمی اش تعجب نمی کنیم.

-دنیای پساآخرالزمانی قصه، عاری از عشق است. رابطه ای هم اگر هست عشق نیست. هر طرفی که اراده کند به میل خود رابطه را قطع می کند و طرف مقابل نیز خیلی راحت انتقام می گیرد.

-نسل بشر در تخیلات و قصه های سالهای دور آینده نیز همچنان حریص و انحصار طلب است. امیدی به بهبودش نیست.