ترا ندارم آنقدر

سفر نمی روم دگر

ترا ندارم آنقدر

ز ما فقط  رهی ست

که مانده پشت سر

ببر مرا ز خاطرت

مرفت اگر !

ای از من بی خبر.

شب چرا می کشد مرا؟

تونشسته ای کجای ماجرا؟

من چنان گریه می کنم

که خدا بغل کند مگر مرا

هجرتت ، مرده بر شانه بردن است

این یقین، مثل مرگ

با تو روشن است

ای گریه های بعد از این

خاطرم نمانده شهر من کجاست

ای از من بی خبر