پروانه ای روی شانه ی دلتنگی من 2

پروانه ای روی شانه ی دلتنگی من 2

روزانه نویسی - شعر- ادبیات- معرفی کتاب
پروانه ای روی شانه ی دلتنگی من 2

پروانه ای روی شانه ی دلتنگی من 2

روزانه نویسی - شعر- ادبیات- معرفی کتاب

فعل

خدا بخیر بگذرونه با این بازگشایی مدارس و حضوری شدن احمقانه ای که تا چند ساعت مونده تا بازگشایی هنوز تکلیف صریحش مشخص نیست.

امیدوارم مدرسه ی جدید اونقدر کاردانی و درایت داشته باشه که با جون این بچه ها بازی نکنه و فاجعه به بار نیاد.

فعلا که جلسه ی توجیهی دانش آموز و حضور یکی از اولیا اجباریه. دوساعته ست. بریم ببینیم چیا میگن و چه خواهند کرد.

مخالف تعطیلی یکساله ی مدارس هستم..اما می تونن غیرحضوری با نیروهای آزموده ، این روند رو اداره کنن.

معلم ششم مون( اونی که مهارت و دانش کافی داشت، نه اون مجنونی که همه چیز رو از دریچه ی گناه و جهنمی بودن به بچه ها می گفت) از اسفند ماه مسئولیت هردوتا کلاس افتاد گردنش و تموم کم کاری های اون معلم اهمال کار رو هم انجام داد. کتابهایی که فقط سی درصدش درس داده شده بود رو تموم کرد و سیزده تا قبولی تیزهوشان هم داد. پس هستن آدمایی که مسئولن و درک می کنن و دل می سوزونن برای بچه های مردم. اما سیستم بیشتر ترجیح میده احمق هایی که فقط ذکر رو به آسمون می خونن و بچه های مردمو از جهندم و آتیش و لهیبش می ترسونن و تشویقشون می کنن که برید فلان کشور با کافرها بجنگین تا کشته بشین و برین بهشت، بیشتر بها میده. تقدیر نامه میده. امکانات میده. تاج سروری میده و ... .کاش کمی هم به شایسته سالاری اهمیت می دادن. اما وصل بودن به شهدا ( مظلوم شهدا که ندونستن از اسم و رسم شون چه سوءاستفاده ها خواهد شد حتی بعد از چهل سال) و ... بهانه ی خوبیه برای ورود آدمهایی که ابدا شایسته نیستن. وقتی میگم ابدا ، شما یک لیسانس ادبیات رو در نظر بگیرین که نتونه مفهوم فعل رو برای دانش آموز تعریف کنه و یاد بده و فرضا بگه ( برگ) فعل جمله ست!!


نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.