قبلا گفته بودم وقتی موهام با عرق سرم فرفری میشه یاد مارگارت اتوود می افتم با اون موهای فلفل نمکی بامزه ش.
الان عرض می کنم ایشون رو فراموش کنین. حیفه که اون پرتره ی قشنگش توی ذهن تون تخریب بشه.
از این به بعد آقای محسن نامجو رو در نظر بیارین. با فرهایی در شعاع های به اطراف پراکنده. حتی رو به آسمون خدا.
فر موهام همون قدر مصرانه در هوایی ایستادن پافشاری دارن.