خیال

لیوانهای بزرگ چای را پشت هم با آبنبات پسته ای می نوشم و خیال می بافم و تایپ می کنم. خیال می بافم و می نویسم.

کورشفا می دادی. تریاکی ترک می دادی. آب مروارید را با پاکی می تراشیدی. شفاخانه داشتی. دکتری می کردی.

ترا به قصه می آمیزم و آنچه دل خودم می خواهد ازت می نویسم. نه تطهیرت می کنم نه تکفیر. آنچه شنیده ام را آمیخته می کنم به خیال و خیال و خیال.

شاید توی خیال و کلمه ها جوری دیگری باشی که هرگز نبوده ای. شاید هم آن چیزی بشوی که واقعا بوده ای. نمی دانم.

دو تا تان را نشانده ام روبروی هم. یکی را پر از رحم و مهر. یکی را پر از شیطنت و رمز و راز.

راه دارم حالا تا تمام و کمال ساخته شوید.