قبل و بعد

بعضی اتفاق ها زندگی مون رو به قبل و بعد از خودش تقسیم می کنه. برای قدیمی ها قبل انقلاب و بعد انقلاب، برای ماها قبل هشتاد و هشت و بعد هشتاد . برای بعضی هامون اومدن و رفتن بعضی آدم ها میشه نقطه ثقل زندگی. قبل از اومدن شون و بعد از اومدن شون. قبل از رفتن شون و بعد از رفتن شون.

اومدن بعضی آدمها رو ما نمی بینیم. در واقع این ما هستیم که به زندگی اونها اضافه شدیم. اما نبودن همین آدمها میتونه زندگی ما رو به دو بخش تقسیم کنه. قبل از رفتن و نبودن شون و بعد از رفتن و نبودن شون.

قابل انکار نیست. این قبل و بعدها تا وقتی زنده ایم همراه مونه و  برای همیشه می چسبه به جمله بندی هامون و نقل خبرهامون.

و به شدت معتقدم هرچه سن و سالت بیشتر باشه این رفتن و نبودن ها بدتر و بیشتر و عمیق تر اذیتت می کنه و آزارت میده.

حالا هی بگین خوش به حالت که چهل سال پدر و مادر داشتی، پس اونی که توی بچگی از دست شون داده چی بگه!