دست از این مسخره بازی ها بردار ، اوستا

بن مایه و تم داستانهای این مجموعه در یک کلمه خلاصه می شود: گرسنگی. گرچه که انقلاب صنعتی مائو و انقلاب فرهنگی پس از مرگ مائو در پلات داستانها عرض اندام می کند، اما همه حول همان یک محور که ذکر شد می چرخند.چینی ها در زمان جنگ با ژاپن، دچار فقر و فاقه اند و مثل برگ خزان کشته شده و روی زمین می ریزند.در زمان انقلاب صنعتی بعلت کمبود منابع غذایی دچار همه چیز خوری ( از پوست درختان گرفته تا جانوران و حشرات کوچک موجود در آب و لجن) اند و به علت گرسنگی نسبت به هم رحم ندارند و بزرگسالان رعایت حال و شکم کوچکترها را نمی کنند، در دوران انقلاب فرهنگی که تک فرزندی به صورت قانونی تصویب شده، به راحتی فرزندان دختر را به محض تولد توی دشت آفتابگردان، در دل خاک با سنگی روی سینه ، در دیگ آب جوش، یا هرجا که مطمئن باشند زنده نمی مانند رها می کنند و با راحتی خیال به زندگی ادامه می دهند. تجربه ی جنگ و انقلاب بی رحم صنعتی و کار در مزارع اشتراکی که شکاف طبقاتی بین فقیر و غنی را عمیق تر نموده، از آنها مردمانی ساخته که را راحتی یکدیگر را متهم کرده و می کشند.

مو یان صراحتا می گوید تنها چیزی که باعث شده نویسنده شود، گرسنگی ست. او به امید دست یافتن به غذاهای خوش طعم و متنوع نویسنده شده تا با پول فروش آثارش بتواند گرسنگی زجر آور دوران کودکی اش را التیام بخشد.

پایان بندی داستانها متفاوت و غیر قابل پیش بینی است اما آنچه داستانهای این مجموعه را خواندنی و جداب می کند، زبان روایت بی نقص مو یان است. زبانی ادبی ، آکنده از ریز بینی و دقت در جزییات و تصویری نویسی ماهرانه از صحنه و اتفاقات.

دست از این مسخره بازی ها بردار ، اوستا

مو یان

نشر چشمه

-اسم حقیقی نویسنده چیزی دیگری ست. مویان به زبان چینی یعنی ( حرف نزن).این اسم را مادر نویسنده در کودکی روی او گذاشته بود.

-جمعیت زیاد چین و مردم همه چیز خوارش همیشه برایم جالب بوده، در این کتاب به صورت غیر مستقیم به ریشه ی این پدیده ها پرداخته می شود.

-(طاقت زندگی و مرگم نیست) مو یان را نیز در برنامه ی کتابخوانی دارم. پیش بینی می کنم که دوستش خواهم داشت.

-امان از جنگ و پیامدهاش.

-امان از شرارت نوع بشر که در هر فرقه و قوم و ملتی، یک رنگ و یک شکل و یک معنی دارد.