خوندن طاعون واقعا بهم می ریزه منو . شرح درماندگی و ناامیدی مردم ، زجری که از بیماری می کشن و خو کردن با مرگ محتوم خیلی دردناکه.
نمی خوام ناتمام بذارمش. می خوام تمومش کنم.
و چیزی که برام تکان دهنده ست اینه که علیرغم بی توجهی و اعلام نترسی م نسبت به کرونا و مرگ آور بودنش ، با خوندن طاعون بشدت دلم می خواد زنده بمونم. زندگی کنم. نفس بکشم. پیاده روی کنم. عشق بورزم. در آغوش بکشم . کفش و لباس نو بپوشم . سفر برم .
و تمام تمایلات آدمیزادی رو اعم از متعالی و سخیف و دم دستی باز و باز تجربه کنم.
دلم می خواد زنده بمونم.