باشه تو خوبی

بس که یکی از معلم ها خواهان داشت و آن یکی مورد بی مهری والدین بود، برای بچه های ششمی طرح معلم شناور گذاشتند. یعنی سه چهارتا درس را یکی از معلم ها و سه چهارتا را آن یکی برای هردو کلاس درس می دهد. مثل سیستم راهنمایی و دبیرستان که کلاس ها متغیرند و معلم ها ثابت.

حالا پسربچه ها مقایسه می کنند و نتایجش را هر ظهر به محض رسیدن به خانه تعریف می کنند.

-آقامون گفته مدرک من بالاتر از آقای فلانیه

-اقامون گفته مهم ترین اصل زندگی قرآنه. مدرک به درد نمی خوره. مونس بودن با قرآن باعث میشه موفق باشی. مدرک نشانه ی موفقیت نیست.

-آقامون گفته  روش های من در مدرسه ها کپی میشه و اجرا میشه. ایده ی اصلیش مال منه.

-آقامون گفته یکی رو می شناسم که مدرکش دکتراست .اما موفق نیست . چون مونس قرآن نیست

-آقامون گفته ...

یک چیز را خوب می دانم.

گفتن مدام ( من خوبم..من بلدم. من منحصر به فردم) بد است.اما بدتر از آن این است ( من خوبم. مثل فلانی نیستم. من بلدم.مثل فلانی نابلد نیستم. من منحصر به فردم. مثل فلانی کپی نیستم)

در واقع این شیوه ی دوم خیلی حال به هم زن است.