شب شما هم بخیر عزیزم :))

از بس با هم جنگیدن سر جای وسایل و کتاب و کیف و کلاه و ...، بخشی از اتاق کوچک کار رو گذاشتم برای ریخت و پاش های همیشگی پسرک. سبدی برای لباس های بافتنی بیرون، کیف هاش ، کلاه و دورگردنی هاش، کمربندها و شلوار بافتنی و ...

این قسمت اتاق همیشه ی خدا نامرتب و به هم ریخته ست. همیشه ی خدا نامرتبه. روزی ده بار هم مرتبش کنم، روزی بیست بار به هم می ریزه ش .

گاهی صداش می کنم که ( بیا مرتب کن). با هزار غر غر و نق نق کار می کنه و باز پنج دقیقه ی بعد همه چیز پخش و پلاست.

امشب اومد سراغم توی اتاق کار.

-شب بخیر مامان...

کلاه های بافتنی و دو تا پلیور ولو شده روی سبد رو نشون دادم و گفتم:

-شب اینها هم بخیر!

خواست عقبگرد کنه که :

-بیا جمع شون کن.

در حین تا کردن پلیورها و جمع کردن جورابها و کمربند و کیف و ... از روی زمین و سبد می فرمود:

-یک بار شب بخیر گفتن، یک عمر پشیمانی

-لعنت بر دهانی که بی موقع باز شود

-یک شب بخیر بود ها...

-کاش از راه دور شب بخیر می گفتم

-کاش پامو نمیذاشتم توی اتاق

-اصلا من دیگه عمرا شب بخیر بگم

-ببین یک شب بخیر با ما چه ها کرد

-نمی ارزه برای یک شب بخیر اینطوری گیربیفتی

-بخدا نمی ارزه بخاطر یک شب بخیر لوس لوسی بیای لباس جمع کنی

-فقط یک شب بخیر بودها

-لعنت بر شب بخیر ها

-از یک شب بخیر به مصیبت دچار می شوید

هنوز مشغول افاضات و گفتن جملات قصاره !