امتحان داریم

تا 25 خرداد امتحان داریم . من و پسرجان.

رمضانهای این سالها را تا  اذان صبح بیدارم. گاهی گتاب می خوانم و بیشتر فیلم می بینم. پسرجان هم شب های امتحان بیدار است و طفلی از من تشکر می کند که بخاطرش بیدار می مانم.

( برو بچه... ما خودمون دغال فروشیم. )

*

از ماجراهای ثابت روزها و شب های امتحان ، زیاد شدن  پیام های خصوصی ام است.

-پری جان قربونت یه سوال دارم

-پروانه جان شب خوش فردا امتحان داریم

-پری  کاربرد متمم رو دوباره میگی؟ پیام قبلی رو پاک کردم

-پروانه خانم ایهام رو بگو. انواعشو می خوام

-این سوال ها رو جواب بده لطفا . عکس شو فرستادم.

دی ماه و مخصوصا خرداد ماه، معانی و بیان دکتر شمیسا ، دستور زبان دکتر ناتل خانلری و باطنی و خیامپور، هی از کتابخانه در می آید و هی برمی گردد توی قفسه. از به یادآوردن مطالب و محتوای درسی لذت می برم.

به خودم نگاه می کنم که چقدر عمرم رفته پای از بر شدن و یادگرفتن حروف اضافه و ربط و شرط و .... ، به انواع مجاز و استعاره و مضاف ، به کاربرد انواع (که) (را) (تا) .

جملات آشنا را که می بینیم دلم غش می رود برای تمام آن سال های سخت. سالهایی که پسرجان کوچک بود و تنها کمکم همسایه ی مهربانم بود. سالهایی که پسرک توی شکمم وول می زد و من توی برف و باران و سرما می رفتم کرج و برمی گشتم تهران.

هنوز نگاه متعجب دختری را که روز برفیِ امتحان دستور زبان ، متعجب،  از بالا تا پایین نگاهم کرد و نگاهش برگشت سمت شکم قلمبه ام و مکث کرد و نگاه تحقیر آمیزش را پرت کرد توی صورتم  یادم نرفته. همدوره ی  ارشدم بود. قبل تر نگاه احترام آمیزش را دیده بودم. پسرک توی شکمم برایم از تمام نگاه های شیرین و تلخ ، مهم تر بود.

زیر خیلی از جملات کتاب ها را با مداد خط کشیده ام. حاشیه ی خیلی از کتابهایم پر از نت و یادداشت های کوتاه وبلند است . این شب هایی که من و دوستان قدیم و جدیدم، همپای بچه هامان امتحان داریم، کتابها را مرور می کنم و کیف می کنم که تمام عمرم پای درس و مشق گذشته .که چیزی غیر از یادگرفتن و آموختن، راضی ام نکرده .که کتاب ها بزرگترین دلخوشی مادی ام هستند .