بیشعور

سفت ایستادیم پای برنامه ریزی خودمان. وقت کم بود و کارهایی که باید انجام می شد می بایست سر موعد پیش بینی شده ، اتفاق می افتاد. مهمانی، تغییرات دقیقه ی نود و جابجایی  نوع و برنامه های مهمانی ، مانع تراشی می کرد.اما سفت ایستادیم پای برنامه های از پیش ریخته مان. نه بحث لجبازی بود نه  درس عبرت دادن. فقط وقت کم بود و کاری که می بایست سر وقت انجام شود، انجام شد. مهمانی را نرفتیم و برنامه قبلی مان را انجام دادیم.

حالا متن می فرستند در مورد بیشعوری آدمهای تحصیل کرده ای که فقط فرمول و عدد و رقم از برند و شعور ندارند کلا" !  و لایک  هم می شوند!

تحصیلات مان وقت های زیادی باعث می شود مورد ههجمه ی توهین اطرافیان و دوستان و حتی غریبه ها  قرار بگیریم. چه در  روزهای جوانی چه حالا که افتاده ایم در سرازیری.

خدا پدر خاویر کرمنت را هم رحمت کند که تکه تکه های کتابش راهگشای مستندی برای اثبات بیشعوری تحصیل کرده های فرمول از بر  این روزگار شده ! باشد که رستگار و باشعور گردیم !