وی

پنجشنبه ی قبل ، وقتی آقای همسر ، بعد از باز کردن هدایایش، هدیه ی بیست و دومین سالگرد ازدواج مان را به من داد و پسرها برایمان دست زدند، تلالوء برقی شیطانی در چشم هایم آغازیدن گرفت. با لحنی طنز آلود و شیطنت آمیز گفتم:

- او در ابتدای زندگی  علاقه ای به طلا نشان نمی داد و به همگان اصرار می کرد به من کتاب هدیه بدهید اما طلا ،  نه !  وی در پایان زندگی اش به طرز شرم آوری به طلا علاقمند گردید. به طوری که بعد از هر هدیه ، دلش غش رفت !!!!

خب...

مسلما همه خندیدند!