فاز این چند وقته

فکر کنم موقت:

احتمالا عقلم می رسه که توی پلاستیک فروشی ها، سفره های کاغذی و نایلونی رولی می فروشن. اما همیشه با خودم سفره می برم بیرون. بعد از غذا خوردن هم سفره رو با دستمال پارچه ای تمیز می کنم.مسلما عقلم می رسه که تی بگ به دلیل ساختار کاغذی  و تفاله چاییش ، قابلیت بازگشت به طبیعت ( در خدا سال بعد) رو داره.اما تی بگ های استفاده شده رو توی یک کیسه می ریزم، کنار پوست خیار و میوه  و ته گوجه و پوست شکلات و غیره . و بعد از رسیدن به خونه میندازمش توی سطل زباله.احتمالا عقلم می رسه که گربه و سگ و حتی کلاغ های ایران؛ از استخوون مرغ و جوجه تغدیه می کنن و خوش شون میاد و بالاخره می خورن شون. اما استخوونه ها رو هم توی همون کیسه می ریزم و میارم تقدیم سطل زباله می کنم.

با نگاه عاقل اندر سفیه به کارهای من و پسرها موقع صبحونه، نگاه کرد.

در توقف بعدی، سفره  نایلونی رولی رو با نون ها و استخوون های توی سفره و لیوان های کاغذی،  در حالی که ته مونده ی سالاد و برنج رو هم توی سفره خالی کرد، جمع کرد و با یکی از اون نگاه های خوشبختِ دانا  اندر بدبختِ نادان، سفره رو از بالای سرمون پرت کرد دومتر اونور تر. دستهاشو به هم مالید و خداروشکر گفت و ادامه داد:

-حیوونا هم یه نصیبی ببرن از غدای ما. همه ش که نباید ماها بخوریم سیر بشیم!

- خدا جونی...میشه فاز منو عوض کنی؟ بخدا خجالت می کشم از این چیزا حرف بزنم. آیم شیم! مغزمو رفرش کن پلیز. خسته شدم.