رییس

اصلا اعتقاد ندارم تربیتی که خرجم شده درست و بی نقص بوده. اصلا هم اعتقاد ندارم و نخواهم داشت تربیتی که خودم دارم خرج پسرهایم می کنم صحیح و بی نقص است. هرچند هم که روش خودم را برتر از اطرافیان بدانم اما بازهم خرده  انصافی در من هست که باور داشته باشم  اشتباهات و نواقص زیادی در راه و رسمم هست.

اما به شدت اعتقاد دارم که  اعتماد به نفس دادن به بچه هم حد و حدود دارد.

مامانه در مورد داروهای گیاهی حرف می زد و اعجازشان و یکی در میان ار دختر نه یا ده ساله اش سوال می کرد:

-دارم درست میگم ؟ همین ترکیب بود؟

دخترک با قیافه ی جدی و اخم آلود جواب می داد:

-نه..فلان چیز و فلان چیز بود!

مامانه با پوزش از بینندگان عزیز، ترکیب را اصلاح می کرد.

مامانه می گفت مسیر فلان مکان گردشگری از فلان جاده و فلان روستاست .  دوباره رو می کرد به دخترک و می پرسید:

-دارم درست میگم؟

-نه از فلان جاده باید رفت. از فلان جا و فلان جا هم نباید بری . جاده ش باریکه.

و چندین مورد دگر در همین طیف...

آخر سر هم باباهه از جا بلند شد و وسط حرفهای جدی من و مامانه ، کتش را برداشت و گفت:

-ما بریم دیگه. رییس وقتی دستور میده نباید نشست.

فکر کردم رییس که داشت با من حرف می زد. کِی وقت کرد ایما و اشاره کند برای باباهه. اما وقتی دیدم مامانه هم دارد به دخترک نگاه می کند، دوزاری ام افتاد که رییس همانا همین دخترک نه -ده ساله می باشد و بس!

-خدایا من چقدر بدجنس شده ام. هی در پوستین خلق افتاده ام و هی ....

العفو!!!