پروانه ای روی شانه ی دلتنگی من 2

پروانه ای روی شانه ی دلتنگی من 2

روزانه نویسی - شعر- ادبیات- معرفی کتاب
پروانه ای روی شانه ی دلتنگی من 2

پروانه ای روی شانه ی دلتنگی من 2

روزانه نویسی - شعر- ادبیات- معرفی کتاب

تیشه ناسیونال

یکی از دخترهای سال دومی گفت:

-خانوم عید دارم میرم زاهدان. سوغاتی چی براتون بیارم؟

با لبخند پر از شیطنت گفتم:

-آچار بیار

با چشم های گشاد ده گفت:

-خانوووم.... شما میدونی آچار چیه؟

-بله. استفاده هم می کنم. الانم آچارم تموم شده. آچار بیار

خندیدیم. گفت:

-خانم کشک زابلی هم بیارم؟

-نه. کشک دارم. نمی خوام. همون آچار

گفت:

چشم میارم. دیگه چی بیارم؟ تو رو خدا خانووم.. یه چیزی بگین من بیارم. تو رو خدا بگین.

هی تکرار می کرد. گفتم:

-یک تیشه ی ناسیونال خوبم بیار

اول متوجه نشد. بعد که فهمید آنقدر خندید و خندیدم که صدای بقیه ی دخترها درآمد. خنده ای بدون انقطاع و پرصدا.

حالا بیا برای دخترهای کلاس توضیح بده فلسفه ی تیشه ی ناسیونال چیست. 

نظرات 2 + ارسال نظر
[ بدون نام ] یکشنبه 16 اسفند 1394 ساعت 12:37

من تا حالا فکر میکردم شما شمالی هستین پری جون..

خب ، شمال زندگی کردم و بزرگ شدم. خانواده و فامیلم هم شمال هستن. اصالتا جنوبی ام

مامان فاطمه شنبه 15 اسفند 1394 ساعت 12:43

سلام پری جون.
برای ما هم توضیح بده آچار و تیشه چیه؟

سلام عزیزم
جونم برات بگه که باید سیستانی باشی تا متوجه ارزش و گرانبهایی آچار بشی %
آچار یک ادویه دست سازه. توی خورش و آبگوشت استفاده میشه و خیلی خوش طعم م کنه غذا رو.
تیشه هم همون تیه ست. یک ابزار فلزی
موضوع برمی گرده به یک جوک با گویش سیستانی

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.