حلال زاده به دایی ش میره

من دو سال از رضا بزرگتربودم.وقتی رضا کلاس  دومی بود شروع کرد با روش خاص خودش برگه های امتحانی رو جواب دادن.

وقتی جواب سوالی رو نمی دونست، جلوی سوال می نوشت : ( نمی دانم)

معلمش عصبانی می شد و دعواش می کرد. یک بار هم مامان  رو خواست مدرسه.اما رضا زیر بار نمی رفت و باز هم به نوشتن (نمی دانم) ادامه می داد. وقتی بهش می گفتم :

-ننویس (نمی دانم. اصلا هیچی ننویس. چرا می نویسی؟ معلمت عصبانی میشه. انگارداری مسخره ش میکنی.

جواب می داد:

-وقتی نمی دونم باید بگم (نمی دانم) . وگرنه معلمم فکرمی کنه عمدا جواب ندادم.

×

دیشب داشتیم پیک آدینه ی پارسا رو سر و سامان می دادیم. مراقبش بودم که سوالات ر. درست بخونه و درست حلش کنه.

یکی از سوالات فارسی این بود:

(دردرس چغندرپربرکت، از کدام جمله خوشت آمده؟ آن را بنویس! )

دیدم این سوال رو جواب نداد و رفت  سراغ سوال بعدی. بهش گفتم: اول اینوجواب بده. سوال رو براش بلند خوندم. و گفتم:

-خب..از کدوم جمله ش خوشت اومد؟‌ همونو بنویس.

گفت:

-هیچکدوم!!

-جان؟؟ یعنی چی هیچ کدوم؟؟

-خب از هیچ جمله ش خوشم نیومد دیگه. آخه این یه داستان معمولیه. من باید از چی ش خوشم بیاد که بنویسم؟ از هیچ جمله ش خوشم نیومد دیگه. الکی بنویسم خوشم اومد؟ هیچ جمله ش برام جالب نبود!

داشت حق به جانب حرف می زد. من هم حق به جانب گفتم:

-خب بنویس هیچکدام!

×

البته بعدش تصمیم مشترک گرفتیم  که این جمله رو بنویسه:

(چغندرک..چغندرک..آی شیرینک..از دل خاک بیرون بیا...به یک تکان..یا دو تکان..یا سه تکان...)