خودتو نزن به نشنیدن

بعد از صبحانه، در حال پوشیدن لباس فرم مدرسه، به عادت همیشگی آنقدر توی هال و اتاق و آشپزخانه راه می رود تا لباس پوشیدنش کامل شود.

نزدیکم می ایستد.

-عینک شنام هنوز توی سطل آشغاله!

-توی سطل آشغال چیکار می کنه؟

-نیما انداخته ش. دیشب دعوام کرد. گفت وسایلتو جمع کن. بعد  از توی ساک ورزشی درآورد، انداختش توی سطل آشغال.

-خب چرا برش نداشتی؟

-چون اون انداختش. من که ننداختم!

-به همین راحتی؟ مگه عینک تو نیست؟ مگه تو نباید مراقب وسایلت باشی؟

-من همون دیشب هم بهت گفتم . اما تو خودتو زدی به نشنیدن. من هم بر نداشتمش!

و ...

ادامه ی ماجرا را مادر_پسری حدس بزنید.

و این چنین روزمان از اول صبح ساخته شد! بسی نیکو و دلربا و فریبا!