این هم یه مدلشه

کتابهای زیادی در مورد تربیت و پرورش کودک و نوجوان و ... خوندم و خوندیم. اما هیچ کدوم عملا به هیچ دردی نخورد. جز این که آدم رو سردرگم کنه که بچه ی من چه عیب و ایرادهای اساسی و لاینحلی داره. و خودم چه موجود مرخزف ناجوری هستم!

از شوخی گذشته، فکر می کنم بجای اینکه در مورد تربیت کودک و فرزند در هر رده ی سنی، مطالعه کنیم،بهتره که  اول در مورد خودشناسی و شناخت خودمون بعنوان بالغ و والد ، مطالعه کنیم. وقتی تونستیم خودمون رو مدیریت کنیم یا لااقل بپذیریم که روح و روان و شخصیت و ساختارمون ، چه کم و کاستی هایی داره، می تونیم ترمیمش کنیم و والدین بهتری باشیم.

کتابهای (دانه) از موسسه انتشارات صابرین، اونوقتها که جوجه م تازه دنیا اومده بود، دم دست من و آقای همسر بود. عنوان هایی مثل( چگونه پدر بهتری باشیم، چگونه مادر بهتری باشیم، بازی های مخصوص کودکان و ...) .اما اگه فکر می کنین که خوندن این کتابها باعث میشه موقع عصبانیت ؛ خارجکی وار آرامش داشته باشین و فرشته خصال بمونید و با مهربانی و لبخند فرزند جان رو در آغوش بگیرین و مثلا بگین: ( عزیزم، ایرادی نداره که تلویزیون رو شکستی، پیش میاد دیگه. ما می تونیم یک تلویزیون ال ای دی دیگه بخریم. اما اگه داد بزنیم و روح تو مخدوش بشه، دیگه نمیشه از  روح فروشی، یک روح کودکانه ی دیگه بخریم برات) ، زهی خیال باطل!  چرا که شما هم در پنهانی ترین زوایای روح و روان تون والد های خشن ایرانی و قلدری دارین که اول داد می زنه، بعد تهدید و تنبیه  می کنه  اون فرزند طفل معصوم تلویزیون شکن رو!

القصه!

با سرک کشیدن توی سایت رشد و امثالهم که کتب روانشناسی دارن، میشه عناوین متعددی برای مطالعه در باب فرزند پروری مشاهده کرد.

-منظورم از جوجه، پسرجانه که الان دیگه عقابی شده برای خودش.

-تلویزیون معرف حضور هست دیگه؟!!