سِر

اخبار ایران و دنیا توجهم را جلب نمی کند. بیست و سی می تواند همچنان با دروغهای شاخدارش بتازد .اخبار کشتار و تجاوز و گرانی و اختلاس و مردم فریبی و عوام زدگی ، مثل رد شدن پشه ای از کنار گوشم ، وز وزی می کند و تمام!

انگار بی حس و لمس شده ام . 

لباسهای شسته شده، روی هم کوت شده اند و ظرفهای شسته شده روی هم طبقه طبقه بالا رفته اند . پیراهن های اتو نشده، داستان های نیمه کاره ی خوانده نشده...اوووه این همه عادتِ عقب افتاده که منتظر من اند .

می نشینم پای سریالهای دوزاری  و مهوع جم و فکر می کنم غیر از فیلم دیدن، کار دیگری هم می توانم انجام بدهم؟